Boom, zondagochtend. “Bent u hier lid?” Een van de leden van de ijsberen kijkt me wat vertwijfeld aan tot voorzitter Jo Jacobs zich mengt in het gesprek. “Iedereen mag eens komen proberen”, geeft hij aan. Ijsberen is nog vrij onbekend in Vlaanderen. Neen, dan heb ik het niet over de zoogdieren die je aan de noordpool of in enkele dierentuinen kan vinden. Ik heb het over de duizenden gekken die zich elk jaar tijdens de nieuwjaarsduiken in ijskoud water storten. “Maar dat kan iedereen. Wat wij doen, dat is het echte werk.”
Met bijna 400 leden zijn ze, de Boomse ijsberen. “Dat zijn niet enkel koudwaterzwemmers. De meeste van hen zijn lid om in de zomer ook in ons openluchtzwembad te zwemmen. Toch zit het hier elk weekend wel vol met de echte ijsberen, mannen en vrouwen die er niet voor terugdeinzen om enkele baantjes te zwemmen in het ijskoude water.”
Problemen
Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn geweest in het Boomse water. Enkele jaren geleden besloot de gemeente de stekker uit het publiek zwembad te trekken.
“Na lang onderhandelen met de gemeente zijn wij tot een akkoord gekomen om als club het openluchtzwembad te huren, enkel voor onze leden. Een win-winsituatie eigenlijk, Wij kunnen blijven zwemmen, en de gemeente heeft er geen leegstaand pand bij.” Het gevolg van die situatie is nog steeds te zien. Zo maken de ijsberen uitsluitend gebruik van het wedstrijdbad. De glijbaan en het kinderbad worden niet meer gebruikt.
Donau
Jo weet waarmee hij bezig is. Hij is zelf al twaalf jaar lid en besloot zich acht jaar geleden meer te engageren voor de club door voorzitter te worden. “Ik begon met koudwaterzwemmen omdat ik iets extremers wou doen dan anders. Ik hou van zwemmen en ik dacht dat dit een mooie toevoeging was op dit zwemmen.”
“De winter is voor ons als ijsberen het hoogseizoen, maar in de zomer is het toch aangenamer om te zwemmen”
“Ook heb ik deze sport een beetje gepromoot bij mijn vrienden en mijn collega’s. Zo ben ik afgelopen week met mijn collega’s als een soort van teambuildingevent de Donau over gaan zwemmen in Bratislava, Slovakije. Een hele ervaring door de moeilijkheid van de stroming die op dat water zit. Je moet goed timen wil je het trapje niet missen om er uit te gaan.”
Proef op de som
Na wat talmen stelt Jo voor om het zelf ook eens te proberen. “Ik heb nog wel een zwembroek, badmuts en zwembrilletje op overschot”, geeft hij aan. Met een licht nerveus gevoel stap ik richting het bad. Het water is slechts tien graden, en dat bij een omgevingstemperatuur van vier graden. Koud is het enige woord dat hier op zijn plaats is.
“Klaar om er iemand uit te halen?”, vraagt Jo lacherig aan de aanwezige redder. Toch geeft Jo me enkele tips mee: “Probeer zeker vier baantjes te zwemmen. Als je in het water springt, gaat je lichaam schreeuwen dat je uit het bad moet gaan. Die pijn ebt weg na de eerste twee lengtes hoor, maar daar moet je wel door. En de belangrijkste tip die ik kan geven is misschien wel dat je moet blijven ademen.”
Heel erg rustig word ik helaas niet van deze woorden. Maar leugens waren het niet. Na de duik komt het pijnlijke gevoel al snel boven water drijven. Toch zet ik door, ik zwem de vier baantjes en begeef me naar het trapje om uit het water te gaan. Maar eens uit het bad komt er een heel ander gevoel naar boven. De pijn die enkele minuten eerder nog zo hard aanwezig was, heeft plaats gemaakt voor een soort gevoel van onoverwinnelijkheid. Van de koude is geen sprake meer, ook al is het maar vier graden. Toch moet het leukste dan nog komen. Douchen. “Neem eerst een koude douche, en dan pas een warme. Je lichaam is nu nog koud, waardoor die koude douche warmer zal aanvoelen”, roept Jo me nog toe.
Eerste keer voor alles
Naast mij is er nog iemand die hier voor de eerste keer komt zwemmen. Victor (21) is net als mij benieuwd naar het fenomeen ‘ijsberen’. Met kleine oogjes komt de jongeman de poorten van het zwembad binnen? “We hebben gisteren een klein feestje gehad waardoor ik pas na 1 uur in mijn bed lag”, geeft hij schuldbekwaam toe.
“Klaar om er iemand uit te halen?”
Maar liefst zes lengtes zwemt Victor. Een straffe prestatie, rekening houdend met dat het zijn eerste keer is. Achteraf doet de adrenaline zijn werk wanneer hij me vertelt dat het best nog wel meeviel. In de cafetaria klinkt hij al een pak nuchterder: “Ik speel al jaren ijshockey, dus ik dacht dat best wel goed tegen de koude zou kunnen. Maar deze koude, dat is toch nog andere soep.”
Cafetaria
Het contrast tussen het zwembad en de cafetaria is enorm. Waar er aan het zwembad nog een paar onzekere blikken te zien zijn of ze al dan niet in het water gaan springen, zijn er in de cafetaria niets dan gelukkige gezichten te bespeuren. Je vindt er alle leeftijden terug. Zo laat ik me vertellen door enkele leden dat het oudste lid maar liefst 93 is. Het jongste lid is daarentegen slechts 5 jaar oud. Een sport voor jong en oud dus, er zijn gezelschapspelen die een kleinere doelgroep hebben.
Gezond
De reden voor dit ijskoude succes is niet ver te zoeken. Nagenoeg iedereen streeft naar een gezonde levensstijl. En laat het koude water nu net dat gezonde effect hebben. “Het koude water zorgt voor een sneller herstel van de spieren, kijk maar naar de verschillende sportmannen die na hun inspanning in een ijsbad gaan zitten. Dat is hier niet veel anders. Veel leden gaan voor ze gaan zwemmen nog snel een toertje lopen in het park hiernaast”, zegt Jo Jacobs. Toch is het zwemmen niet de enige reden dat al deze mensen te vinden zijn in de cafetaria. Voor velen is het ook een vorm van sociaal contact waarbij ze vrienden voor het leven maken. In tegenstelling tot de diegenen aan de noordpool, leven deze ijsberen het liefst niet alleen.
Tekst: Jens Jacobs
Foto: © Jens Jacobs
jensjacobs.com 
Mooi verteld!
LikeLike