Wie zich dit jaar niet meer in het peloton bevindt is Zico Waeytens. De ex-renner van Sunweb en Cofidis besliste om een punt te zetten achter zijn wielercarrière en zich te focussen op een andere sport: het boksen. Mentaal kon de 29-jarige West-Vlaming het niet meer opbrengen. ‘Ik ben negen jaar profrenner geweest en heb negen blessures gehad. Nu wil ik boksen en zit corona ertussen. Het lijkt alsof het niet mag zijn.’
Van de koers naar het boksen. Het is een carrièreswitch die je niet alledaags kan noemen. Maar Zico Waeytens is niet alledaags. In plaats van nog enkele jaren in de buik van het peloton te zitten kan je hem nu terugvinden in de boksring. Een sport waar hij door Yves Ngabu, een van zijn beste vrienden en voormalig Europees kampioen bij de zwaargewichten, mee in contact kwam. ‘Iedere kamp ging ik naar hem kijken. De sport interesseerde me ook meer en meer. Tot in die mate zelfs dat ik tijdens de winter als voorbereiding op het wielerseizoen enkele bokstrainingen deed’, aldus Waeytens.
Competitiebeest Waeytens
De keuze voor het boksen was niet heel moeilijk. Toch heeft het nog drie jaar geduurd voor Waeytens zich sterk genoeg voelde om zijn fiets aan de haak te hangen. ‘In 2017 sukkelde ik terug met een blessure. De zoveelste. Blessure nummer zes al in mijn carrière, als ik me niet vergis. Toen begon ik al te denken dat ik het eigenlijk echt niet meer graag deed. De koers was ook veranderd. Alles werd strenger. Je mocht niets meer doen. Alles werd verboden, ook bij de mecaniciens. Vroeger dronken zij een pintje nadat ze de fietsen hadden gepoetst. Nu mag dat ook al niet meer. Je zat precies terug in de kleuterklas. Ik had daar geen behoefte meer aan.’
‘Sommige regels bij Sunweb waren echt belachelijk’
‘Ik ben een competitiebeest, ik heb echt competitie nodig. Zomaar trainen zonder doel te hebben? Dat hoeft echt niet. Ik heb niet lang getwijfeld om direct met het boksen aan competitie te doen. Al was triatlon ook nog een interessante optie. Dat is toch iets anders dan alleen puur dat fietsen. Ik heb dan ook met Frederik Van Lierde daarover gesproken. Maar eigenlijk viel mijn keuze al vrij snel op het boksen.’
De Sunweb-protocollen
Waeytens reed uiteindelijk 3 jaar voor Sunweb, een ploeg die bekend staat als een van de meest gestructureerde ploegen in het peloton. Die regels en protocollen strookten niet helemaal met het karakter van Waeytens. ‘Ze zaagden over alles. Alles moet in de puntjes juist zijn. Op training vroegen ze hoe je je voelde en je moest telkens je gevoel een score geven op tien punten. We zitten toch niet meer in de klas op school? Dat hoefde voor mij niet.’
‘Ik verloor echt mijn plezier in het koersen. Die kleine dingen vooral. Iedere keer moeten opletten met wat je zegt of doet. Dat ligt niet in mijn aard. Ik wou gewoon koersen. Ik wou hard trainen, en veel trainen ook. Maar om dan nog een boek bij te houden daarover. Neen, dat hoefde voor mij niet.’
‘Vandenbroucke appreciëren? Mag niet’
Waeytens reed in het begin van zijn carrière nog voor Topsport-Vlaanderen. Het verschil met Sunweb is immens. ‘Toen ik bij Topsport-Vlaanderen reed, trainde ik soms zonder hartslagmeter of wattagemeter. Als ik geblesseerd was, zei ik tegen hen tegen welke koers ik terug zou zijn. Zij gaven mij het vertrouwen. Ze geloofden dat ik goed ging trainen, me goed ging verzorgen en dat ik er terug ging staan tegen die koers. Dat was ook zo. Voor de rest ‘jankten’ ze niet echt op mij. Dat was bij Sunweb wel anders. Sommige regels zijn echt belachelijk. Zeg je in een interview dat je Frank Vandenbroucke apprecieert, kreeg ik te horen dat ik dat niet mocht doen omdat VDB zo’n slechte reputatie heeft.’
‘Nog zo’n voorbeeld. Er werd op voorhand afgesproken dat ik met de trein naar de luchthaven ging. Dat was het plan. Maar ik veranderde en kwam toch met de auto, op tijd weliswaar. Dat konden ze niet hebben. Dan waren ze aan het janken dat ik met de auto was gekomen en niet het oorspronkelijke plan om met de trein te komen had gevolgd. Wat doet dat er nu eigenlijk toe? Je moet bijvoorbeeld ook een petje aandoen als je gaat tekenen op het podium. Ik reed dan graag zonder pet naar het podium, met mijn haar in de gel of met mijn zonnebril in mijn haar. Als ik dat wil doen, wil ik niet een protocol hebben dat mijn zonnebril aan mijn kraag moet hangen als ik naar het podium ga. Ik vond dat niet echt ‘geestig’.’
Geluk boven geld
Toch was de beslissing om te stoppen met koersen niet evident. Waeytens ging van een relatief goed loon naar een onzeker bestaan. Hij opende samen met twee vrienden zijn eigen trainingcentrum. ‘Cofidis betaalde goed. Tuurlijk heb ik daar lang bij stilgestaan. Maar het idee om te stoppen zat ook al drie jaar in mijn hoofd. Ik denk dat je ervan zou schrikken hoeveel coureurs het wielrennen moe zijn, maar het nog puur doen voor het geld. Niet dat je enorm veel verdient, zoals bepaalde profvoetballers bijvoorbeeld. Je zou ervan schrikken hoeveel renners uit het peloton hun carrière wat rekken voor het geld dat ze ermee verdienen. Niet omdat ze het echt graag doen.’
‘Heb van niemand schrik’
‘Na de vorige lockdown zijn we begonnen met de verbouwingen om een eigen trainingscentrum te openen in Izegem, Athos Training Center. Momenteel zijn er elke week wel 120 mensen die hier personal training krijgen. Ik neem er daarvan 45 voor mijn rekening. We hebben ook alle faciliteiten zoals een ruimte voor een kinesist, een ijsbad, een terras met kunstgras en uiteraard een boksring. Dat verdient uiteraard wat minder, maar ik doe wat ik graag doe. Ik ben gelukkig. Op het einde van de maand staat er minder geld op de rekening, maar ik ben wel gelukkiger dan daarvoor. Dat was wel het belangrijkste nu. Een beslissing waar ik nog altijd geen spijt van heb.’
Corona gooit roet in het eten
Op de eerste bokskamp is het nog altijd wachten. Die stond vorig jaar op de planning, tot corona daar eigenhandig een stokje voor stak. ‘Een enorme ontgoocheling’, zegt Waeytens. ‘Ik ben negen jaar profcoureur geweest en heb negen blessures gehad. Nu wil ik boksen en zit corona ertussen. Het is iedere keer wel iets. Maar soit, het is nu zo. Uitstel is geen afstel. Ik blijf hard werken en train superveel. Ik ga alleen maar sterker zijn dan. Het is jammer. Ik had graag iets onmogelijks gedaan, in zes maanden me omscholen van coureur tot bokser. Dat vind ik jammer dat dat nu niet is kunnen gebeuren.’
Een nieuwe kamp staat nog niet gepland. ‘Ik ga niet boksen voor 50 of 100 man. Wanneer we terug in grote getale kunnen samenkomen, dan ga ik mijn eerste kamp doen. Ik wil niet dat mijn eerste kamp er eentje is voor 10 of 50 fans. Het is leuker om op te komen in een bomvolle zaal met al mijn ex-collega-wielrenners, vrienden en familie. Dat geeft een kick.’
Tegen wie die kamp zal zijn, is nog gissen. ‘Het maakt me echt niet uit. Ik heb van niemand schrik. Ik vecht liever tegen iemand die goed is dan tegen iemand die een minder hoog niveau heeft. Hoe beter de bokser, hoe gemotiveerder ik ben en hoe harder ik me wil bewijzen. Tegen Pietje en Polleke boks ik niet graag.’
Tekst en foto: © Jens Jacobs
jensjacobs.com 
Geef een reactie